23 de abril de 2008

Puertas

Dichosos álbumes de fotos. Cuántos recuerdos en unas pocas imágenes. Cuántas horas pasadas reflejadas en una instantánea. Cuántas risas, besos, lloros, abrazos, decepciones, sueños, bromas o re-encuentros capaces de ser evocados mediante unas páginas de éste.

Nos pasamos la vida abriendo y entornando puertas; iniciando y cerrando etapas; conociendo y olvidando a la gente; entrando y saliendo de la vida de las personas. Dicen que cuando alguien que un día fue cercano sale de nuestras vidas, nos deja una parte de él y se lleva una parte de nosotros. Nunca se va o nos deja de vacío, lo que nos permite recordar a esa persona, ya sea para bien o para mal. Y cuando ese recuerdo es bueno y la persona llama de nuevo a nuestra puerta, la expresión se le cambia a uno, en una mezcla de melancolía, sorpresa, y alegría.

Lo mismo ocurre con esas personas que no conoces, pero que desearías conocer. Personas con las que intercambias algo parecido a un diálogo, los apuntes de clase, o algunas palabras a través de internet. Personas que son, en gran medida, anónimas, pero que ese poco que conoces de ellas te fascina y te provoca que quieras seguir conociéndolas.

Total, que después de escribir todo ésto no sé dónde quiero llegar exactamente. Quizás éste será otro post más en el que divago y divago después de unas cervezas, y no digo nada concreto. Pero no me importa, hoy ha sido un buen día. Un día pasado con gente que he citado en los párrafos anteriores y que merecería ser plasmado en ese álbum de fotos y recuerdos que ojeo de vez en cuando.



Y mientras escribo estas líneas y suena de fondo Sabina con aquello de "hay mujeres que tocan y curan, que besan y matan", pasan las 12 de la noche, así que ya es momento para decir a alguien que se pasa a menudo por aquí aquello de "¡Felicidades!". Espero, de verdad, que tengas un gran, gran día.

2 comentarios:

Dani Moreno dijo...

Putu borratxo, sempre al bar tu XD, mentre t'escric sona el "Dj Tiesto in Concert" que me l'he posat per recordar velles esperances d'anari algun dia...

Sobre aixo dels records, les fotos i els videos sempre et treuen els records més ocults, sinó mira el que recordem sempre que veiem alguna foto/video del viatge a Praga.

P.D: ja veig que tu fas molta feina ja...xDDDD

_MeiA_ dijo...

oooooh!!!
k macuuuuu!
moltes gràcies wapixim! gràcies per la felicitació!
Espero k tu també tinguis un gran dia!

els records sempre són macos de ser recordats...
a mi mencanta la fotografia, i sempre porto la càmara de fotos dins el bolso, tothom em diu PESAAAAADA! quan la trec, però al cap dun temps tothom ho agraeix, pk queda constància daquell record.

un pto molt i molt fort!

 
Elegant de BlogMundi